Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ben Hazal Yılmaz. hazalyilmaz.com'u yazıyorum son üç yıldır.
Çok Gezenler Klübü isimli yeni bir proje yapmaya başladık. Avrupa'yı geziyoruz.
Keşfediyorum ve yazıyorum. En basit anlamında bu.
Beyoğlu çocuğuyum. Burada büyüdüm. Burada yaşadım, diyeyim.
On yaşından itibaren Galatasaray civarlarında dolaşmaya başladık.
Tabii Beyoğlu yetmedi; biraz aşağılara kayalım, bakalım bu bizim bilmediğimiz
hayatlarda neler dönüyor, onların merakına kapıldık.
O dönemler burası çok... Bir kere şu anda demin sokaklarda hep görmüş olduğumuz
hala da oturan esnaf vardı. Hala tavla oynayanlar vardı.
Hep zaten öğrenciler vardı. Vapurdan dolayı...
Artık Beyoğlu çok popüler oldu, biz yeni yerler arıyoruz, diye
başka şeyler arayan insanların takıldığı diyeyim, denize nazır,
önünde gemilerin geçtiği filan alternatif hayat gibi bir şey gelişti.
Mühim olan bir mekanda neyin iyi olduğunu bulmak... Yoksa, kesin iyi yapılan bir şey vardır yani...
Ops'a gelirseniz; tost.
Benim, zannedersem İstanbul'da en sevdiğim, galeriler anlamında,
hem getirdikleri sanatçılar açısından, hem zaten galerinin kendisi sanat eseri gibi...
O yüzden sık sık sergiyi görmüş de olsam geçerken kapıdan içeri girip,
kesin görmediğim bir şey vardır diye bakınıyorum birkaç kere daha.
Çok iyi müzik çalıyor. Yani tam iş yapma müziği çalıyor. İnternet hızlı.
Dolayısıyla buraya gelip saatlerce oturup, iyi de müzik dinleyip
sonra da işte çeşitli arkadaşlarına rastlayıp beş dakika da muhabbet edip
hayatı bir yerinden yakalıyorsun.
Ben Karaköy'ü seviyorum çünkü benim için, bütün bu aradığım her türlü halimi, diyeyim...
Hani daha sakin de, daha gürültülü de, yalnız da, arkadaş da...
Çok tamamlayan bir yer burası.