Tip:
Highlight text to annotate it
X
Merhaba,
Bu gün çok tuhaf ve biraz da rahatsız edici bir fotoğraf üzerinde konuşacağız.
Bu gördüğünüz fotoğraf
Diane Arbus tarafından 1962'de New York şehrinde çekilmiş.
Bu eserin ismi "Oyuncak el bombalı çocuk".
İsmi gibi kendisi de inanılmaz derecece rahatsız edici bir fotoğraf.
Bir çocuk elinde bir el bombası tutuyor.
Çok rahatsız edici, sanki çocuğun bir sorunu varmış gibi duruyor.
Arbus'un fotoğrafını seçerken, onun her
zamanki gibi fotoğrafladığı karede farklı bir şeyler
bularak ustalığıyla özdeşleştirdiğini düşündüm.
Fotoğraftaki çocuğun yüz ifadesi size acayip gelebilir,
buna farklı ya da rahatsız edici de denebilir.
Bazen çocukların, bilhassa erkek çocuklarının
böyle yüz ifadeleri takındıkları görürüz.
Kendi dünyalarında oyunlar oynarlar.
Hatta, bazen yüzlerini öyle bir şekle sokarlar ki,
aynı bu fotoğrafta olduğu gibi,
oyun oynadığını değil de tıbbi anlamda
bir şekil bozukluğu olduğunu bile düşünebilirsiniz.
Baksanıza çocuğun boynu inanılmaz derecede, neredeyse kopacak gibi gergin görünüyor.
İlginç olan şu ki, Arbus aslında fotoğraf çekmeyi kocasına asistanlık yaparak öğrendi.
Evlerinde moda fotoğrafları çekilen bir stüdyoları vardı
Eminim ticari çalışmalarında kesinlikle böyle bir
fotoğrafa yer vermez, bu şekilde kasılmış
ve garip görünen bir bedeni model olarak seçmezdi.
Zaten kendi de bu gördüğünüz fotoğrafın meslek dışı bir çalışma olarak kabul edilmesini istemiştir.
Peki, bu fotoğrafı nasıl çekti?
Parkta yanından geçerken bu çocuktan poz vermesini istemiş olabilir mi?
Evet, anlaşılan farklı bir şeyler yakalayıp
fotoğrafını çekebilmek için parkta dolaşıyordu
ve bu çocuğu rastladı.
Ve buradaki resim kataloğundan görebileceğiniz gibi çocuğun birkaç farklı yerde fotoğraflarını çekti.
Mesela burada bir kuş havuzunun yanında ayakta duruyor .
Aslında diğer fotoğrafların çoğu gayet sıradan görünüyor.
Burada heybetli bir duruş, bir geçiş karesi,
sonra Arbus onu farklı bir yere, bu gördüğünüz yere yönlendiriyor.
Burada arkada bir ağaç görebiliyorsunuz.
Son fotoğrafı burada çekmeye karar vermiş
Gün ışığının alacalı yansımalarını seviyor olmalı.
Işığın arkadan hafifçe geldiğini görebiliyoruz.
Sonunda bu fotoğrafların arasından seçtiği kare bu olmuş.
Şimdi biraz geri gidelim.
Erkek çocuğu, ağacın devamıymış gibi duruyor,
ağaç ile pantolon askısının duruşu, bacaklar, hepsi orantılı.
Bu merkezi ağırlıklı bir geçiş.
Ağaçların eşlemesi ile iki bacağın eşlemesi,
çocuğun bir pantolon askısının tıpkı yukarıdaki
küçük dalın sağa doğru uzandığı gibi sağa doğru düşmesi.
Her iki elinde aynı hareketi yapıyor olması...
Fotoğrafta aynı anda hem bir simetri hem de asimetri söz konusu.
Gömleğindeki desenler ile üzerine düşen ışığın oluşturduğu alacalı görüntü.
Size de tümü çocuktan doğuyor, ondan açığa çıkıyormuş gibi gelmiyor mu?
Sanki bu çocuk çevresindeki ışık huzmesinin, ışık dağılımının kaynağı gibi görünüyor.
Işık fotoğrafçı tarafından ustaca bize doğru yönlendirilmiş gibi arkadan hafifçe geliyor.
Adeta fotoğrafa bakanlara eşlik etmesi için dikkatlice hazırlanmış.
Rönesans döneminin damalı zemin kaplamaları benzer bir etki yaratıyor.
Peki, fotoğrafçı bunu nasıl sağlamış?
Bu fotoğraf sıradan bir objektifle mi çekilmiş?
Arbus bu fotoğrafı çekerken bir Rolleiflex kamera kullanmış.
Bu kamera çift lense sahip,
vizör için ayrı bir lens ve ışığın filme düşmesini sağlayan ikinci bir lens.
Arbus'un genelde boynunda asılı olan bu kameraymış.