Tip:
Highlight text to annotate it
X
Yaşam için Elkitabı
Rob için
Annem ve babam beni çok küçükken haftalık derslere götürmeye başladılar.
Öğretmenin ne dediğini önce anlamadım.
Çok küçüktüm.
Fakat kısa zaman içinde bir elkitabı okuduğunu gördüm.
Size, kendi şeylerinizi nasıl organize edeceğinizi anlatıyordu.
Annem ve babamın kendi şeylerini buna göre organize ettiğini gördüm. Öyle görünüyordu ki ben de öyle yapmalıydım.
Yönergelerimi öğrenip kendi küçük dolabımı yaptığımda annem ve babam sevinmişti.
Dolaplarımızı nereye gidersek yanımızda götürdük; herkesin görmesi için.
Fakat bazı insanlar daha gizli saklı davranıyordu.
Mesela okuldaki en yakın arkadaşım Sanjay...
Fakat bir gün...
Sanjaylara ilk gidişimdi.
Ama bi' dakika bi' dakika...
Anne! Baba! Biraz önce Sanjaylardaydım!
Çok iyi tatlım!
Onun dolabındaki çekmeceler farklı yerlerde!
Tatlım, Sanjay'ın ailesi...
...doğru elkitabını kullanmıyor.
Doğru elkitabını kullanmıyor muyum?!?
Sanjay'ın niye bu kadar kızdığını bilmiyordum.
Sadece ona yardım etmeye çalışıyordum!
Bak
Neden benimkini ödünç almıyorsun?
Böylece nerede yanlış yaptığını görebilirsin?
Ama bir türlü dinlemiyordu.
Ve yakında arkadaşlığımız bitti.
Bir gün dersten sonra babamın kardeşi George'u ziyarete gittik.
Hayaller kurarken tuvaletin kapısını karıştırdım.
Üç çekmece mi?? Sanjay'da bile sadece iki tane vardı!
Neden George amcamın çivit mavisi bir çekmecesi var?
Yok.
Ama...
Yok!!
Neden olduğunu anlamadım - ama o çekmeceden dolayı George amcamdan utandıklarını gördüm.
Böylece ben de ondan utandım.
Hey! Bi' futbol maçı için gelmek ister misin?
Imm.. Hayır, teşekkürler.
Fakat çivit mavisi çekmeceyi düşünmeye devam ettim.
Elkitabı'nın, hakkında ne dediğini merak ettim.
Baba! Baba! Elkitabı'nda başka çekmeceler de VAR!
Ne?
Dolaplarımızın başka çekmecelerinin de olması gerekiyor. Bak! O yüzden bu kadar boşluk var...
Oldukları gibi gayet iyiler!
Fakat Elkitabı diyor ki...
Cevap verme!
Fakat okumaya devam ettim
ve yapmaya!
Fakat bitirdiğimde bir şey yanlıştı.
Kendi kendine duramıyordu bile. Kitaplarla desteklemem gerekti.
Ve o çivit mavisi çekmece yanlış değildi!
Bir hata yapmış olmalıydım.
Ama hayır... Kitapta tarif edilen tam olarak buydu!
Öhömm...
Elkitabı'nda tarif edilen dolap tam olarak bu.
- Komik olma! - Yanlış okudun!
Hayır! Kontrol ettim!
- Cevap verme! - Ve o ucubeyi ortadan kaldır!
Bir anda açıkça anlamıştım... En ufak bir fikirleri yoktu!!!
Mahvettiğim iyi arkadaşlıklarımı düşündüm. Ne kadar da aptalmışım!
Aldatılmış ve yalan söylenmiş hissettim.
Devasa bir yalanın içine sıkışmış bir halde, kendimi birden çok yalnız hissettim.
Artık kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini biliyordum.
Bu da neyin nesi?!
Bu benim yeni dolabım.
Hoşuma gitmedi!
Yakında alışırlar diye düşündüm...
Artık bilgisayar yok!
Artık televizyon yok!
Artık bisiklet yok!
Sanki içlerine cin girmiş gibiydi!
Bütün cezalar zararsız dolabım içindi...
Biraz huzur bulmak sık sık yürüyüşe çıkardım.
Her zaman işe yaramazdı...
Hmmm... Sanırım dolabını biraz yanlış yapmışsın.
Yanlış yaptığını söyledim!
Ne dediğini duydum.
O zaman git ve doğru düzgün yap aptal!
Yoksa SONSUZA KADAR YANARSIN!
İşte o anda bana kabadayılık yapan anne ve babamı nihayet anladım!
Güçlü değillerdi. Korkudan dehşete kapılmışlardı!
Zorlukla mücadeleden, farklılıktan, değişimden korkuyorlardı.
Ve onlar için büyük bir üzüntü hissettim.
Artık evdeki kabadayılık beni etkiliyor gibi görünmüyordu.
Sizi seviyorum.
Umdukları kurban reaksiyonumu göremeyince kıvılcımları söndü.
Yıllar içinde annemle babam biraz gevşedi,
paslı eski kapılar gibi.
Ama farklılıkla daima mücadele ettiler.
Ne yazık ki bunun tadını çıkaramadılar...
...etrafta bu kadar varken hem de!
Hayatımı bir kitaba bağlı olarak yaşamam öğretilmişti.
Kitapları doğru yerlerine koymayı öğrendim.
Yaşam için Elkitabı